၁ေျခာက္ရက္လြန္ေသာအခါ ေယရႈသည္ေပတရု၊ ယာကုပ္၊ ယာကုပ္ညီေယာဟန္တို‹ကိုေခၚ၍ ျမင့္လွစြာ ေသာ ေတာင္ေပၚတြင္ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္သို‹ေဆာင္ၾကြေတာ္မူ၏။ ၂သူတို‹ေရွ‹၌ထူးျခားေသာ အဆင္းအေရာင္ႏွင့္ ျပည့္စံု သည္ျဖစ္၍။ မ်က္ႏွာေတာ္သည္ ေနကဲ့သို‹ ထြန္းေတာက္လ်က္၊ အဝတ္ေတာ္သည္ အလင္းကဲ့သို‹ျဖဴလ်က္ရွိ၏။ ၃ေမာေရွႏွင့္ ဧလိယသည္ ထင္ရွား၍ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူ စကားေျပာလ်က္ေနၾက၏။ ၄ထိုအခါေပတရုက၊ သခင္၊ ဤအရပ္၌ေနဘြယ္ေကာင္းပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္ဘို‹ တဲတေဆာင္၊ ေမာေရွဘုိ‹တေဆာင္၊ ဧလိယဘို‹တေဆာင္၊တဲသုံးေဆာင္ ကိုအလိုေတာင္ရွိလွ်င္ အကြၽႏု္ပ္တို‹သည္ေဆာက္လုပ္ပါမည္ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ၅ထုိသို‹ေလွ်ာက္စဥ္တြင္၊ ထြန္းလင္းေသာ မိုဃ္းတိမ္သည္ ထိုသူတို႔ကိုလႊမ္းမိုး၍၊ ဤသူသည္ ငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရာ၊ ငါ၏ခ်စ္သားေပတည္း။ သူ၏စကားကိုနားေထာင္ၾကေလာ့ဟု မုိးဃ္းတိမ္ကအသံ ေတာ္ျဖစ္ေလ၏။ ၆တပည့္ေတာ္တို‹သည္ၾကား ရလွ်င္၊ျပပ္ဝပ္၍အလြန္ေၾကာက္လန္‹ျခင္းရွိၾက၏။ ၇ေယရႈသည္လာ၍သူ တုိ‹ကိုလက္ႏွင့္တို‹ေတာ္မူလ်က္၊ ထၾက၊မေၾကာက္ၾကႏွင့္ဟု မိန္‹ေတာ္မူေသာ္၊ ၈သူတို‹သည္ၾကည့္ေျမာ္သျဖင့္၊ ေယရႈတေယာက္တည္းမွတပါး၊ အဘယ္ သူကိုမွ်မျမင္ၾက။
၉ေတာ္ေပၚမွဆင္းၾကေသာအခါ ေယရႈက၊လူသားသည္ ေသျခင္းမွမထေျမာက္မွီတုိင္ေအာင္၊ သင္တို‹ ယခုျမင္ ေသာ ရူပါရုံကိုအဘယ္သူအားမွ်မေျပာၾကႏွင့္ဟုတပည့္ေတာ္တုိ‹ကိုပညတ္ေတာ္မူ၏။ ၁ဝထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို‹က၊ဧလိယသည္အရင္လာရမည္ဟု က်မ္းျပဳဆရာတို‹သည္အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိပါသနည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကလွ်င္၊ ၁၁ေယရႈက၊ ဧလိယသည္ အရင္လာ၍အလံုးစံုတို‹ကိုျပဳျပင္ရသည္မွန္ေပ၏။ ၁၂ငါဆိုသည္ကား၊ ဧလိယေရာက္လာၿပီ။ လူမ်ားသည္ သူ‹ကိုမသိသျဖင့္သူ‹အားျပဳခ်င္သမွ်ကိုျပဳၾကၿပီ။ ထုိနည္းတူလူသားသည္လည္းထုိလူမ်ားလက္၌ခံရမည္ ဟုမိန္‹ေတာ္မူေသာ္၊ ၁၃ဗတိၱဇံ ဆရာေယာဟန္ကို အမွတ္ျပဳ၍ မိန္႔ေတာ္မူေၾကာင္းကိုတပည့္ေတာ္တို႔ သည္နားလည္ၾက၏။
၁၄ လူအစုအေဝးရွိရာသို‹ေရာက္ၾကေသာအခါ၊ လူတေယာက္သည္ အထံေတာ္သို‹ခ်ဥ္းကပ္၍ ဒူးေထာက္ လ်က္၊သခင္၊ ၁၅အကြၽႏ္ုပ္၏ သားကိုကယ္မသနားေတာ္မူပါ။ဝက္ရူးနာစဲြ၍ ျပင္းစြာခံရပါ၏။မီး၌၄င္း၊ ေရ၌၄င္းအႀကိမ္ႀကိမ္ လဲတတ္ပါ၏။၁၆တပည့္ေတာ္တို‹ထံသုိ‹ေဆာင္ခဲ့၍ သူတို‹သည္ခ်မ္းသာမေပးႏိုင္ၾကပါဟု ေလ်ာက္လွ်င္၊၁၇ေယရႈက၊ယံုၾကည္ျခင္းမရွိ၊ ေဖါက္ျပန္ေသာအမ်ဳိး၊ ငါသည္သင္တို‹ႏွင့္တကြ အဘယ္မွ် ကာလပတ္လံုး ေနရမည္နည္း။ သင္တို႔ကို အဘယ္မွ်ကာလပတ္လံုး သည္းခံရမည္နည္း။ သူငယ္ကို ငါ့ထံသုိ‹ယူခဲ့ၾကဟုမိန္‹ေတာ္မူ၏။ ၁၈ေယရႈသည္ သူ႔ကိုဆံုးမေတာ္မူလွ်င္၊ နတ္ဆိုးသည္သူမွထြက္သြားသျဖင့္၊ ထုိခဏမွ စ၍သူငယ္သည္ က်န္းမာ ပကတိျဖစ္ေလ၏။
၁၉ထုိအခါတပည့္ေတာ္တို႔သည္ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္၌ေယရႈထံေတာ္သို‹ခ်ဥ္းကပ္၍၊ အကြၽႏ္ုပ္တို‹ သည္ထုိ နတ္ဆိုးကိုအဘယ္ေၾကာင့္မႏွင္ထုတ္ႏိုင္ပါသနည္းဟု ေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊၂ဝသင္တုိ‹သည္ ယံုၾကည္ျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ မႏွင္ထုတ္ႏုိင္ၾက၊ငါအမွန္ဆိုသည္ကား၊ သင္တို‹သည္မုန္ညင္းေစ့ခန္‹မွ် ေလာက္ေသာ ယံုၾကည္ျခင္းရွိလွ်င္ ထိုေတာင္ကို ေနရာမွ ေရြ႔ေလာ့ဟုဆိုၾကေသာ္၊ ေနရာမွေရြ႔လိမ့္မည္။ ယံုၾကည္ျခင္းရွိလွ်င္ သင္တို‹မတတ္ႏုိင္ေသာအမႈမရွိ။ ၂၁သို‹ေသာ္လည္းဆုေတာင္းျခင္း၊ အစာေရွာင္ျခင္းမွတပါး အဘယ္သို‹ေသာအားျဖင့္၊ ထုိအမ်ဳိးသည္ မထြက္တတ္ဟုမိန္‹ေတာ္မူ၏၊
၂၂ဂါလိလဲျပည္၌ ေနၾကစဥ္တြင္ ေယရႈက၊ လူသားကိုလူတို‹လက္သို‹အပ္ႏွံရေသာအခ်ိန္နီးၿပီ။ ၂၃သူတို‹သည္ သတ္ၾကလိမ့္မည္။ သံုးရက္ေျမာက္ေသာေန‹၌ ထေျမာက္လိမ့္မည္ဟုတပည့္ေတာ္တို‹အား မိန္‹ေတာ္မူ၏။ သူတို‹သည္လည္းအလြန္ဝမ္းနည္းျခင္းရွိၾက၏၊
၂၄ကေပရေနာင္ၿမိဳ‹သို‹ေရာက္ေသာအခါ၊ ဗိမာန္ေတာ္အခြန္တည္းဟူေသာ ဒိျဒမၼကိုခံေသာ သူတို‹သည္ ေပတရု ဆီသို‹လာ၍သင္၏ဆရာသည္ဒိျဒမၼကိုမေပးသေလာဟု ေမးျမန္းလွ်င္၊ ေပးပါသည္ဟုေပတရုဆို၏။ ၂၅ေပတရု သည္ အိမ္သို‹ဝင္ေသာအခါ၊ ေယရႈသည္တင္ကူး၍အခ်င္းရွိမုန္၊ သင္သည္အဘယ္သို‹ထင္သနည္း။ ေလာကီရွင္ ဘုရင္တို‹သည္ အဘယ္သူမွာ အခြန္ကိုခံၾကသနည္း။ မိမိသားမွာခံၾကသေလာ။ သူတပါးမွာခံၾကသေလာ၊ ဟုေမး ေတာ္မူလွ်င္၊၂၆ေပတရုက၊ သူတပါးမွာခံၾကပါဟု ေလွ်ာက္ေသာ္၊ ေယရႈကလည္းသို႔ျဖစ္လွ်င္သားမူကား လြတ္ရ၏။ သို‹ေသာ္လည္းထုိသူတို‹သည္ ငါတို‹ေၾကာင့္မမွားယြင္းမည္အေၾကာင္း၊ အိုင္သို‹သြား၍ငါးမွ်ားကိုခ်ေလာ့။ ၂၇ေရွ႔ဦးစြာ ရေသာငါးကိုယူ၍ ပစပ္ကိုဖြင့္လွ်င္၊ သတာတဲတျပားကိုေတြ႔လိမ့္မည္။ ထိုေငြကိုယူ၍ ငါ့အဘို႔ႏွင့္ သင့္အဘို႔ ထိုသူတို႔အားေပးေလာ့ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
